Zdzisław Czeppe to postać, która wpisała się na trwałe w historię polskiej nauki. Urodził się 22 listopada 1917 roku w Limanowej, a swoje życie zakończył 19 sierpnia 1991 roku w Tuchowie. Był nie tylko uznawanym geografem i geomorfologiem, ale również polarnikiem oraz wykładowcą akademickim, który swoją wiedzą i pasją inspirował wielu studentów.
Od 1978 roku był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie miał okazję kształcić przyszłe pokolenia naukowców. Jego dorobek naukowy obejmuje liczne prace, wśród których wyróżnia się publikacja zatytułowana Geografia fizyczna części świata, wydana w 1956 roku, współautorstwa z J. Flisem oraz R. Mochnackim.
Zdzisław Czeppe pozostawił po sobie niezatarte ślady w dziedzinie geografii, przyczyniając się do rozwoju tej dyscypliny w Polsce.
Życiorys
W 1936 roku Zdzisław Czeppe rozpoczął edukację w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu II wojny światowej, udał się do Bukaresztu, skąd przebył przez Jugosławię i Włochy, aż dotarł do Francji. Po przeszkoleniu wojskowym zdobył stopień kaprala podchorążego, natomiast podczas kampanii francusko-niemieckiej w 1940 roku uczestniczył w walkach jako plutonowy podchorąży w 3 Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji, która miała miejsce w czerwcu 1940 roku, dywizja ta ewakuowała się do Wielkiej Brytanii.
W lecie 1941 roku podjął decyzję o zgłoszeniu się do lotnictwa. Po odbyciu lotów bojowych w Dywizjonie Bombowym 300, uzyskał awans na porucznika. Jego heroiczne zasługi dla niepodległości Polski oraz Wielkiej Brytanii zostały uhonorowane wieloma odznaczeniami, w tym trzykrotnym nadaniem Polskiego Krzyża Walecznych oraz trzykrotnym Medalem Lotniczym. Otrzymał również angielskie odznaczenia: 1939-45 Star, Air Crew Europe Star, Defence Medal oraz War Medal.
1 kwietnia 1944 roku został skierowany na studia geograficzne w Birbeck College Uniwersytetu Londyńskiego oraz do pracy w Pracowni Geograficznej Rządu Polskiego. Był odpowiedzialny między innymi za opracowywanie map przeznaczonych do inwazji na Normandię, a także planów dotyczących rozwoju powojennej Polski oraz podręczników dla polskich szkół w Anglii.
Wiosną 1947 roku, Czeppe podjął odważną decyzję o powrocie do kraju, co było ryzykowne dla oficera RAF. Dotarł do Gdyni, a od września rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Geografii Fizycznej na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1948 roku uzyskał tytuł magistra, na podstawie pracy „Z morfologii Gór Stołowych”. W 1949 roku powrócił do Instytutu Geografii UJ, gdzie objął stanowisko asystenta, a w 1952 roku awansował na starszego asystenta. W 1956 roku osiągnął stopień adiunkta w Katedrze Geografii Fizycznej.
Czeppe wielokrotnie brał udział w wyprawach oraz badaniach naukowych na Spitsbergenie w latach 1957–1958, 1959–1960 oraz 1980–1981. Zawsze był zwolennikiem kompleksowych badań w dziedzinie geografii fizycznej. Wyraził przekonanie, iż granica kontynentalna między Europą a Azją przebiega tektonicznym Obniżeniem Kumsko-Manyckim, w rejonie Morza Azowskiego i Morza Kaspijskiego. W 1965 roku uzyskał tytuł docenta.
Po jego śmierci, Zdzisław Czeppe został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.
Przypisy
- Czeppe Zdzisław, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 08.03.2019 r.]
- A. Więcek, M. Gotfryd, Krakowskie cmentarze – śladami geografów
- Prof. dr hab. Zdzisław Czeppe
- Zdzisław Czeppe - Niebieska eskadra
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bolesław Kielski (romanista) | Zygmunt Grodziński | Józef Wąsowicz | Ludwik Mordarski | Barbara FaronOceń: Zdzisław Czeppe