Maciej Kot

---

Przebieg kariery sportowej

Lata 2006–2007

W 2006 roku Maciej Kot został powołany do reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata Juniorów, które odbyły się w Kranju. Niestety, jego akces do rywalizacji ograniczył się jedynie do udziału w oficjalnych treningach. Jego debiut w zawodach FIS Cup miał miejsce w sezonie 2005/2006, gdzie pierwszy raz zdobył punkty 5 marca 2006 roku, rywalizując w Zakopanem.

W lutym 2007 roku zdołał triumfować w zawodach FIS Cup, które również miały miejsce w Zakopanem. Po tym sukcesie, trener kadry, Hannu Lepistö, docenił jego umiejętności i powołał go do drużynowego konkursu Pucharu Świata, który odbył się 10 marca w Lahti. W swoim debiucie na tym poziomie rozgrywek, Kot oddał skoki na 117,5 oraz 101,5 metra, a jego ekipa zajęła 7. miejsce. Indywidualnie osiągnął 15. lokatę, a drużynowo 6. pozycję na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2007 w Planicy.

Sezon 2007/2008

Rok 2007 był dla Kota przełomowy, gdyż zadebiutował w Letnim Grand Prix, zdobywając swoje pierwsze punkty 16 sierpnia, osiągając 20. miejsce w zawodach w Pragelato. W zimowej części tego sezonu, mimo prób zadebiutowania w indywidualnych zawodach Pucharu Świata, niestety nie zdołał zakwalifikować się w czołowej trzydziestce. Uczestniczył w kwalifikacjach dwudziestokrotnie, z sukcesem przechodząc do głównego konkursu w 11 przypadkach. Najlepszym osiągnięciem był wynik na poziomie 31. miejsca w Libercu. Wziął również udział w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2008, zdobywając 7. miejsce indywidualnie oraz współtworząc drużynę obdarzoną brązowym medalem razem z Krzysztofem Miętusem, Dawidem Kowalem oraz Łukaszem Rutkowskim.

Sezon 2008/2009

6 lipca 2008 roku Kot odniósł zwycięstwo w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju. W Letnim Grand Prix 2008 osiągnął przyzwoite wyniki, zajmując 7. miejsce w Konkursie w Zakopanem, a w trzech innych zawodach plasując się w drugiej dziesiątce. Ostatecznie zakończył klasyfikację na 17. pozycji, gromadząc 104 punkty. Wziął udział w dwóch zawodach Pucharu Świata, jednak w pierwszej serii nie zdołał zdobyć punktów. Udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 w Szczyrbskim Jeziorze przyniósł mu srebrny medal indywidualnie, gdzie ustąpił jedynie Lukasa Müllerowi, a dzień później, razem z drużyną, zdobył brązowy medal. Kolejnym wyzwaniem były Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2009 w Libercu, gdzie zajął 45. miejsce na skoczni normalnej.

Sezon 2009/2010

W Letnim Grand Prix 2009 Kot nie osiągnął wcześniej notowanych wyników, uzyskując najwyższe 26. miejsce w Hakubie. W zimowej części sezonu wziął udział głównie w zawodach Pucharu Kontynentalnego, stając na podium dwukrotnie: był drugi zarówno w Sapporo, jak i Zakopanem. Jego udział w Pucharze Świata przez cały sezon ograniczył się do jednego startu, gdzie 17 stycznia 2010 roku zajął 35. lokatę w Sapporo, a trzykrotnie odpadał w kwalifikacjach.

Sezon 2010/2011

7 sierpnia 2010 roku Kot zdobył pierwsze miejsce w drużynowym konkursie Letniego Grand Prix w Hinterzarten, gdzie współzawodniczył z Adamem Małyszem, Dawidem Kubackim oraz Krzysztofem Miętusem. 15 sierpnia w Einsiedeln uplasował się na trzeciej pozycji w rywalizacji indywidualnej. W całym cyklu klasyfikacja wyniosła 16. miejsce, z dorobkiem 124 punktów. W zimowej części sezonu nie zdobył punktów Pucharu Świata, mając sześć startów, w trzech przekraczając granicę do głównego konkursu, a najlepszy wynik to 40. miejsce w Sapporo. W międzyczasie udało mu się zdobyć dwa srebrne medale na Zimowej Uniwersjadzie 2011 – 29 stycznia na K-125 oraz 31 stycznia na K-95 – a także brązowy medal w zawodach drużynowych.

Sezon 2011/2012

Latem 2011 roku Maciej zajął 9. miejsce w klasyfikacji Lotos Poland Tour oraz czterokrotnie uplasował się w pierwszej dziesiątce Letniego Grand Prix 2011, ostatecznie osiągając 9. lokatę w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2011/2012 Pucharu Świata, po czterech nieudanych latach, Kot zdobył swoje pierwsze punkty w cyklu 3 grudnia 2011 roku, zajmując 19. miejsce w Lillehammer. Udało mu się dwunasto- razy uplasować w czołowej trzydziestce, a najlepszym wynikiem było 12. miejsce, które uzyskał dwukrotnie: 4 marca w Lahti oraz 11 marca w Oslo. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 35. lokacie, będąc trzecim Polakiem w rankingu. 15 marca 2012 roku na Letalnicy w Planicy ustanowił rekord życiowy skoku, osiągając 200,5 metra.

Sezon 2012/2013

21 lipca 2012 roku na skoczni im. Adama Małysza w Wiśle, Maciej Kot po raz pierwszy stanął na najwyższym podium Letniego Grand Prix, wyprzedzając Simona Ammanna oraz Wolfganga Loitzla. 30 września 2012 w Hinzenbach ponownie odniósł zwycięstwo, gdzie zdobył pierwsze miejsce, wyprzedzając Severina Freunda oraz Taku Takeuchi. W klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2012 zajął piątą lokatę, będąc najwyżej sklasyfikowanym Polakiem. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata punktował w większości swoich występów, a najwyżej klasyfikowaną pozycją było 13. miejsce w Engelbergu. W noworocznym konkursie w Garmisch-Partenkirchen w ramach 61. Turnieju Czterech Skoczni, Kot zajął 5. miejsce, a w kolejnych dwóch konkursach również plasował się w pierwszej dziesiątce. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 ukończył indywidualne zmagania na 11. miejscu na skoczni normalnej i na 27. miejscu na skoczni dużej, natomiast w zawodach drużynowych razem z Piotrem Żyłą, Dawidem Kubackim oraz Kamilem Stochem zdobyli brązowy medal. W marcu 2013 roku, dwukrotnie ukończył indywidualne zmagania Pucharu Świata w czołowej dziesiątce, a cały cykl zakończył na 18. pozycji, zdobywając 460 punktów.

Sezon 2013/2014

Podczas Letniego Grand Prix 2013, Kot czterokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce, a w zawodach w Wiśle oraz Einsiedeln stanął na drugim stopniu podium. Dzięki temu, sezon 2013 zakończył na 8. miejscu w klasyfikacji generalnej. W pierwszych zawodach Pucharu Świata 2013/2014 w Klingenthal, zajął 6. miejsce, a w kolejnym konkursie w Lillehammer, poprawił ten wynik, docierając na 5. lokatę. Regularnie plasował się w czołowej trzydziestce, a na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 był 7. na skoczni normalnej oraz 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zajął 4. miejsce, a w marcu 2014 roku, w konkursie Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich, Kot zajął 10. miejsce indywidualnie. W lutowych i marcowych zawodach Pucharu Świata dwukrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, a sezon zakończył na 17. pozycji z dorobkiem 398 punktów.

Sezon 2014/2015

Podczas Letniego Grand Prix 2014 Maciej zdobywał lokaty w drugiej oraz trzeciej dziesiątce. Po mniej udanym początku sezonu 2014/2015, w którym osiągnął jedynie 26. miejsce w Niżnym Tagile, Kot został odsunięty od dalszych startów w Pucharze Świata. W styczniu 2015 na dwa tygodnie powrócił do rywalizacji, jednak najwyżej osiągniętym przez niego wynikiem było 24. miejsce w Sapporo. W większości sezonu występował w Pucharze Kontynentalnym, gdzie odniósł jedno imponujące zwycięstwo (11 stycznia w Wiśle) oraz jeszcze dwukrotnie zajmował drugie miejsce.

Sezon 2015/2016

W Letnim Grand Prix 2015 Kot odniósł trzy starty, plasując się głównie w drugiej dziesiątce. Uczestniczył także w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015, gdzie dwukrotnie stanął na drugim i trzecim stopniu podium, co pozwoliło mu zająć 3. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu. Początek zimowej części sezonu to regularne występy w Pucharze Świata, gdzie zdobywał punkty, jednak ani razu nie znalazł się w pierwszej dziesiątce. Najlepszymi wynikami były 12. miejsca, uzyskane w Zakopanem oraz Sapporo. Podczas kończącego sezon konkursu na mamuciej skoczni w Planicy, osiągnął nowy rekord życiowy na poziomie 231 metrów, kończąc cykl na 31. pozycji z dorobkiem 165 punktów.

Sezon 2016/2017

Sezon Letniego Grand Prix 2016 rozpoczął od spektakularnego zwycięstwa w Courchevel. Kolejne trzy konkursy na przełomie lipca i sierpnia również przyniosły mu sukcesy – dwukrotnie wygrywał i raz zajął 2. miejsce. Po powrocie do rywalizacji w październiku, Kot zdominował kończący letnią część sezonu konkurs w Klingenthal, zdobywając 580 punktów – najmocniejszą przewagę nad drugim Andreasem Wellingerem. W pierwszych dwóch konkursach Pucharu Świata 2016/2017 Kot zajął 5. i 8. miejsce. Historia się zmieniła 3 grudnia, gdy reprezentacja Polski z Kotem w składzie zdobyła pierwsze w historii zwycięstwo w drużynowym Pucharze Świata. Po dwóch kolejnych występach zakończonych 5.miejscem, w Lillehammer zajął 2. lokatę, stając na swoim pierwszym podium Pucharu Świata. W trzech z konkursów 65. Turnieju Czterech Skoczni dotarł do czołowej dziesiątki, a w klasyfikacji generalnej osiągnął 4. miejsce. W styczniowych zmaganiach w Pucharze Świata, dwukrotnie uplasował się na 5. lokacie, a ponadto dwa razy stał na podium drużynowym. 11 lutego 2017 roku, Kot po raz pierwszy zwyciężył na skoczni Ōkurayama w Sapporo, ex aequo z Peterem Prevcem, a pięć dni później, samotnie triumfując na normalnej skoczni olimpijskiej w Pjongczangu, podniósł sobie poprzeczkę. Również brał udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, kończąc indywidualne skoki na 5. oraz 6. lokacie, a 4 marca 2017 roku, zdobył wraz z Piotrem Żyłą, Dawidem Kubackim oraz Kamilem Stochem złoty medal w drużynowym konkursie. W marcu 2017 roku na Vikersundbakken, przy okazji konkursu drużynowego na lotach, ustanowił nowy rekord życiowy wynoszący 244,5 metra. Sezon zakończył z 985 punktami na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 2017/2018

Kot brał udział w pięciu konkursach Letniego Grand Prix 2017, gdzie dwukrotnie zdobył lokatę na podium – był 2. w Wiśle oraz w Courchevel. Cały cykl zakończył na 4. pozycji. W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata najczęściej plasował się w drugiej dziesiątce. Najwyżej w indywidualnych zawodach był na 8. miejscu, które osiągnął zarówno w grudniu 2017 roku w Niżnym Tagile, jak i w lutym 2018 roku w Willingen. Uczestniczył również w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie w konkursach indywidualnych był 19. zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej. W zawodach drużynowych, startując u boku Stefana Huli, Dawida Kubackiego oraz Kamila Stocha, zdobył brązowy medal, co było pierwszym takim osiągnięciem w historii olimpijskiej reprezentacji Polski. Klasyfikacja na koniec sezonu w Pucharze Świata wyniosła 21. miejsce z dorobkiem 261 punktów.

Lata 2018–2020

W Letnim Grand Prix 2018 Kot dwukrotnie wystąpił w pierwszej dziesiątce, kończąc 9. i 10. w Râșnovie we wrześniu. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie brał udział w zawodach, ale w wielu przypadkach nie zdobył punktów – najwyższe osiągnięcie to 21. lokata w Sapporo 27 stycznia 2019 roku. W lutym oraz marcu rywalizował również w Pucharze Kontynentalnym, gdzie jego najlepszym rezultatem było 4. miejsce w Zakopanem. W Letnim Grand Prix 2019 ponownie pokazał się z dobrej strony, kończąc dwa konkursy w pierwszej dziesiątce, a najwyżej był 5. we wrześniowych zawodach w Hinzenbach. Zimą 2019/2020 najpierw rywalizował w Pucharze Świata, ale niewiele punktów zdobył, osiągając najwyższą lokatę 18 w Ruce. W lutym 2020 roku przeszedł do Pucharu Kontynentalnego, gdzie zdobył podium w obu konkursach w Val di Fiemme.

Lata 2020–2023

W sezonie Pucharu Świata 2020/2021 Kot zdobył punkty dwukrotnie, a jego najbardziej udany występ miał miejsce w Wiśle, gdzie zajął 20. miejsce. W tym czasie głównie startował w Pucharze Kontynentalnym, gdzie raz główkował na podium, kończąc na 3. miejscu w Brotterode w lutym 2021 roku. W Letnim Grand Prix 2021 najwyżej sklasyfikowany był na 8. miejscu w Courchevel. Niestety, w sezonie 2021/2022 nie udało mu się zdobyć punktów Pucharu Świata, a jego najlepszym wynikiem była 32. lokata. W Pucharze Kontynentalnym Kot zdołał zdobyć podium, trzykrotnie zajmując 3. miejsce w lahti i w kampanii letniej 2021. Latem 2022 lokalizacją 5. miejsca było Wiśle. W sezonie 2022/2023 raz zdobył punkty w Pucharze Świata, plasując się 27. w Râșnovie, a w Pucharze Kontynentalnym zakończył na 8. pozycji.

Sezon 2023/2024

W Letnim Grand Prix 2023 najwyższe miejsce Kota zajęte to 4. w Szczyrku 5 sierpnia. W Letnim Pucharze Kontynentalnym znalazł się na podium, osiągając 2. lokatę w Lake Placid 6 października. Rozpoczynając sezon zimowy 2023/2024, Kot miał problemy z punktowaniem w Pucharze Świata, a w grudniu nie udało mu się zdobyć punktów. W styczniu uzyskał 27. miejsce w Zakopanem. Następnie przeszedł do rywalizacji w Pucharze Kontynentalnym, gdzie 4 lutego odniósł swoje pierwsze zwycięstwo na skoczni w Lillehammer. W marcu powrócił do startów w Pucharze Świata, zdobywając w czterech konkursach cyklu Raw Air 2024 punkty, a jego najlepszym wynikiem było 21. miejsce 10 marca w Oslo.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

Podczas zimowych igrzysk olimpijskich, Maciej Kot miał wiele znaczących startów. Jego wyniki w zawodach indywidualnych prezentowały się następująco:

Soczi/Krasnaja Polana 2014	–	7. lokata (K-95), 12. lokata (K-125)
Pjongczang 2018	–	19. lokata (K-98), 19. lokata (K-125)

Drużynowo

W rywalizacji drużynowej, Maciej Kot również odnosił sukcesy. Jego osiągnięcia w tej kategorii to:

Soczi/Krasnaja Polana 2014	–	czwarta lokata
Pjongczang 2018	–	medal brązowy

Starty M. Kota na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Analizując szczegółowe wyniki M. Kota na igrzyskach, można zobaczyć, jak jego osiągnięcia wpływały na pozycję w rankingach oraz ogólny rozwój skoków narciarskich w Polsce. Oto szczegółowe zestawienie jego startów:

Lp.	Data	Rok	Miasto	Obiekt	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Ocena	Strata	Zwycięzca
7.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	101,5 m	98,5 m	255,8 pkt	22,2 pkt	Kamil Stoch
12.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	126,0 m	123,5 m	250,4 pkt	28,3 pkt	Kamil Stoch
4.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.	131,5 m	129,0 m	1011,8 pkt (251,8 pkt)	29,3 pkt	Niemcy
19.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	99,0 m	102,0 m	217,0 pkt	42,3 pkt	Andreas Wellinger
19.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	128,5 m	129,5 m	244,6 pkt	41,1 pkt	Kamil Stoch
3.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.	129,5 m	133,0 m	1072,4 pkt (255,3 pkt)	26,1 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

W wydarzeniach indywidualnych, Maciej Kot miał okazję wystartować w kilku edycjach mistrzostw świata. Jego wyniki były różnorodne, z osiągnięciami sięgającymi od funkcji w czołówce, po bardziej skromne lokaty. Wyniki z jego startów przedstawione są w tabeli poniżej:

Liberec 2009	–	45. pozycja (K-90)
Val di Fiemme/Predazzo 2013	–	11. pozycja (K-95), 27. pozycja (K-120)
Lahti 2017	–	5. pozycja (K-90), 6. pozycja (K-116)

Drużynowo

W rywalizacjach drużynowych, Maciej Kot również odniósł sukcesy, zdobywając medale z zespołem polskim. Te osiągnięcia znacząco podkreślają jego wkład w drużynowe wyniki naszego kraju. Szczegóły na temat jego medali i udziału drużynowego można znaleźć w poniższej tabeli:

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (K-120)
2017 Lahti	–	złoty medal (K-116)

Starty M. Kota na mistrzostwach świata – szczegółowo

Podczas mistrzostw świata, Maciej Kot brał udział w licznych zawodach, które można szczegółowo przeanalizować. Wszelkie dane dotyczące jego startów, takie jak daty, miejsca i wyniki, zostały zebrane w tabeli, co pozwala na dokładne śledzenie jego kariery na tym prestiżowym forum:

Lp	Data	Rok	Miejscowość	Obiekt	Punkt K	HS	Typ Konkursu	Skok 1	Skok 2	Ocena	Strata	Zwycięzca
45.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	–	103,5 pkt	175,5 pkt	Wolfgang Loitzl
11.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	101,5 m	97,0 m	234,7 pkt	17,9 pkt	Anders Bardal
27.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	122,5 m	258,7 pkt	37,1 pkt	Kamil Stoch
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	128,5 m	1121,0 pkt (272,3 pkt)	14,9 pkt	Austria
5.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	95,5 m	255,1 pkt	15,7 pkt	Stefan Kraft
6.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	123,5 m	126,5 m	266,9 pkt	12,4 pkt	Stefan Kraft
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.	130,5 m	121,5 m	1104,2 pkt (276,1 pkt)	–

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

W mistrzostwach świata w lotach narciarskich zawodnicy konkurują indywidualnie, zdobywając punkty na podstawie odległości skoków oraz ich jakości. W przypadku Macieja Kota, jego osiągnięcia prezentują się następująco:

Vikersund 2012	–	38. pozycja
Harrachov 2014	–	10. pozycja

Jak widać, w roku 2012 zajął 38. pozycję w Vikersund, co było dla niego wymagającym doświadczeniem. W Harrachovie w 2014 roku poprawił swoje osiągnięcie, zdobywając 10. miejsce.

Drużynowo

W zawodach drużynowych znaczenie ma nie tylko indywidualny wynik, ale też współpraca z kolegami z drużyny. W przypadku startów w Vikersund w 2012 roku, drużyna polska uplasowała się na 7. miejscu:

Vikersund 2012

–

7. pozycja

Starty M. Kota na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Rok 2012 oraz 2014 to kluczowe momenty w karierze Macieja Kota, których szczegóły przedstawione są w poniższej tabeli:

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Obiekt	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Ocena	Strata	Zwycięzca
38.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	159,5 m	–	–	–	90,1 pkt	318,6 pkt	Robert Kranjec
7.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.	174,0 m		178,5 m		1444,5 pkt (300,0 pkt)	203,9 pkt	Austria
10.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	184,5 m	183,5 m	–	–	347,8 pkt	43,2 pkt	Severin Freund

Analizując te dane, można dostrzec powtarzające się wyzwania oraz jego postępy w rywalizacji na światowej scenie skoków narciarskich.

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

W rywalizacjach indywidualnych, Maciej Kot odniósł istotne osiągnięcia w swoim sportowym dorobku. Poniżej przedstawiamy szczegółowe wyniki jego startów na mistrzostwach świata juniorów:

Tarvisio/Planica 2007	–	15. miejsce
Zakopane 2008	–	7. miejsce
Szczyrbskie Jezioro 2009	–	srebrny medal

Drużynowo

W zmaganiach drużynowych również świetnie zaprezentował się Maciej Kot. Oto wyniki jego występów w tej kategorii:

Tarvisio/Planica 2007	–	6. lokata
Zakopane 2008	–	brązowy medal
Szczyrbskie Jezioro 2009	–	brązowy medal

Starty M. Kota na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Analiza osiągnięć Macieja Kota na mistrzostwach świata juniorów dostarcza cennych informacji o jego postępach oraz konkurencjach, w których brał udział. Warto zwrócić uwagę na szczegóły techniczne i wyniki na różnych skoczniach:

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	15 marca	2007	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	indywid.	90,5 m	92,0 m	230,5 pkt	37,5 pkt	Roman Koudelka
6.	17 lutego	2007	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	druż.	93,0 m	85,5 m	894,5 pkt (220,5 pkt)	86,5 pkt	Słowenia
7.	27 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	88,0 m	85,5 m	235,0 pkt	16,5 pkt	Andreas Wank
3.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.	86,5 m	88,5 m	942,5 pkt (240,0 pkt)	28,5 pkt	Niemcy
2.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	96,5 m	249,0 pkt	4,0 pkt	Lukas Müller
3.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż.	89,5 m	96,0 m	916,0 pkt (241,0 pkt)	65,5 pkt	Austria

Uniwersjada

Indywidualnie

W trakcie swojej kariery Maciej Kot odniósł liczne sukcesy, szczególnie w kategorii indywidualnej. Eksponując jego osiągnięcia, prezentujemy zestawienie najważniejszych wyników na uniwersjadzie.

Erzurum 2011

–

srebrny medal (K-125), srebrny medal (K-95)

Wyróżniają się tutaj zdobyte medale oraz miejsca na podium, które potwierdzają jego umiejętności i determinację.

Drużynowo

Maciej Kot brał również udział w zawodach drużynowych, gdzie jego wkład w zespół był nieoceniony. Oto jego osiągnięcia w tej kategorii.

2011 Erzurum

–

brązowy medal

W kontekście drużynowym, zdobyte medale są świadectwem współpracy oraz zaangażowania całej drużyny, której częścią był Kot.

Starty M. Kota na uniwersjadzie – szczegółowo

Dokładniejszy przegląd jego startów ukazuje nie tylko dane, ale także kontekst rywalizacji w poszczególnych zawodach. Oto szczegółowe wyniki z jego występów.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	29 stycznia	2011	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	indywidualny	135,0 m	139,5 m	281,9 pkt	3,8 pkt	Matej Dobovšek
2.	31 stycznia	2011	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywidualny	101,0 m	99,5 m	254,9 pkt	14,1 pkt	Matej Dobovšek
3.	3 lutego	2011	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	drużynowy	104,5 m	103,5 m	735,8 pkt (263,4 pkt)	7,2 pkt	Japonia

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2007	48.
2008	17.
2009	59.
2010	16.
2011	9.
2012	5.
2013	8.
2014	39.
2015	40.
2016	1.
2017	4.
2018	15.
2019	17.
2020	28.
2021	33.
2022	14.
2023	19.
2024	47.

W doreprezentację punktów w międzynarodowym Letnim Grand Prix, wyniki Macieja Kota są znaczącym elementem historii skoków narciarskich.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	21 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	123,0 m	252,2 pkt
2	30 września	2012	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	87,5 m	88,5 m	230,1 pkt
3	16 lipca	2016	Courchevel	Tremplin du Praz	K-120	HS-132	129,5 m	126,5 m	275,1 pkt
4	23 lipca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,5 m	127,0 m	250,3 pkt
5	6 sierpnia	2016	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	118,0 m	277,0 pkt
6	1 października	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	92,0 m	93,0 m	257,2 pkt
7	2 października	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	143,5 m	283,3 pkt

Maciej Kot osiągnął szereg sukcesów w zawodach indywidualnych, które zaznaczyły jego obecność na międzynarodowej scenie. Warto zauważyć, że każdy skok przyczyniał się do jego wzrostu w klasyfikacji.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Numer	Data	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Ocena	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1	15 sierpnia	2010	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	114,5 m	–	130,1 pkt	3	8,3 pkt	Daiki Itō
2	21 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	123,0 m	252,2 pkt	1	–
3	30 września	2012	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	87,5 m	88,5 m	230,1 pkt	1	–
4	3 sierpnia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	131,0 m	274,4 pkt	2	7,4 pkt	Andreas Wellinger
5	17 sierpnia	2013	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	111,5 m	114,0 m	262,3 pkt	2	1,4 pkt	Kamil Stoch
6	16 lipca	2016	Courchevel	Tremplin du Praz	K-120	HS-132	129,5 m	126,5 m	275,1 pkt	1	–
7	23 lipca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,5 m	127,0 m	250,3 pkt	1	–
8	30 lipca	2016	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	99,0 m	105,5 m	269,0 pkt	2	0,4 pkt	Andreas Wellinger
9	6 sierpnia	2016	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	118,0 m	277,0 pkt	1	–
10	1 października	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	92,0 m	93,0 m	257,2 pkt	1	–
11	2 października	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	143,5 m	283,3 pkt	1	–
12	15 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	127,5 m	252,2 pkt	2	3,4 pkt	Dawid Kubacki
13	12 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin du Praz	K-120	HS-132	130,5 m	128,5 m	266,0 pkt	2	8,2 pkt	Dawid Kubacki

Podium to symbol osiągnięć, a Maciej zdołał wielokrotnie stanąć w czołówce. Te sukcesy są dowodem jego zaangażowania i umiejętności.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
39	38	20	24	26	17	–	–	37	q	37
2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
16	12	30	24	7	14	26	38	–	–	104
2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
q	40	28	28	28	31	26	31	–	14
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
10	34	3	33	–	14	13	–	–	124
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
12	12	4	8	8	14	–	–	–	10	13	222
2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
1	7	11	–	–	–	–	1	4	310
2013
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
10	2	10	2	–	–	–	–	–	–	7	248
2014
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
25	21	16	–	–	–	–	11	q	55
2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
12	17	–	–	–	–	–	–	–	–	11	60
2016
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
1	1	2	1	–	–	–	–	1	1	580
2017
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2	4	2	–	–	–	–	7	11	270
2018
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
11	17	27	–	–	–	9	10	15	113
2019
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
15	20	7	31	–	–	5	14	126
2020
_	_	punkty
20	–	11
2021
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
21	15	8	–	–	–	–	–	58
2022
_	_	_	_	_	_	punkty
5	16	10	–	–	–	86
2023
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
14	24	4	9	–	–	–	–	–	104
2024
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	19	–	19	17	–	–	–	38
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się – – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	7 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	103,0 m	102,5 m	1001,7 pkt (252,9 pkt)	1.	–
2.	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	101,0 m	98,0 m	995,8 pkt (247,8 pkt)	2.	25,5 pkt	Austria
3.	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,0 m	–	477,9 pkt (128,1 pkt)	2.	1,2 pkt	Słowenia
4.	2 sierpnia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	127,5 m	130,5 m	1058,4 pkt (265,9 pkt)	1.	–
5.	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	129,0 m	129,5 m	1061,5 pkt (260,6 pkt)	1.	–
6.	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	124,0 m	130,5 m	1042,7 pkt (260,4 pkt)	1.	–
7.	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	94,0 m	99,5 m	968,7 pkt (241,8 pkt)	2.	64,3 pkt	Niemcy
8.	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,5 m	127,0 m	994,7 pkt (263,1 pkt)	1.	–
9.	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,0 m	127,0 m	1073,3 pkt (249,7 pkt)	1.	–

Miejsca drużynowe przynosiły kolejne emocje i zbiorowe osiągnięcia. Współpraca z drużyną miała kluczowe znaczenie dla sukcesów w tej kategorii.

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2007									_
									7
2008									_
									7
2009									_
									7
2010									_
									1
2011								_	_
								6	2
2012							_	_	_
							2	–	–
2013							_	_	_
							–	1	–
2014									_
									1
2015								_	_
								1	2
2016									_
									6
2017									_
									1
2018								_	_
								1	–
Legenda
1234-8poniżej 8  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2007	25.
2008	15.
2009	34.
2010	21.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2011	9.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2007/2008	64
2008/2009	62
2009/2010	22
2010/2011	42
2011/2012	61
2014/2015	15
2018/2019	41
2019/2020	13
2020/2021	9
2021/2022	19
2022/2023	30
2023/2024	26

W Pucharze Kontynentalnym zawodnicy zdobywają punkty za swoje osiągnięcia w poszczególnych sezonach. Poniższa tabela przedstawia miejsca, jakie zajmował Maciej Kot na przestrzeni lat.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	11 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	–	126,1 pkt
2	22 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	101,0 m	104,0 m	281,1 pkt
3	23 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	103,0 m	104,0 m	274,3 pkt
4	4 lutego	2024	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	125,5 m	132,0 m	313,4 pkt

Maciej Kot odniósł wiele sukcesów, zdobywając pierwsze miejsca w konkurencjach indywidualnych. Tabela pokazuje te wydarzenia w porządku chronologicznym.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	8 stycznia	2010	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,5 m	91,0 m	240,5 pkt	2.	1,0 pkt	Anders Bardal
2.	6 lutego	2010	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	128,0 m	132,0 m	266,0 pkt	2.	12,5 pkt	Manuel Fettner
3.	11 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	–	126,1 pkt	1.	–
4.	15 lutego	2015	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	122,5 m	128,0 m	274,7 pkt	2.	12,5 pkt	Anže Lanišek
5.	21 lutego	2015	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	129,5 m	122,0 m	194,5 pkt	2.	11,6 pkt	Anže Semenič
6.	22 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	101,0 m	104,0 m	281,1 pkt	1.	–
7.	23 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	103,0 m	104,0 m	274,3 pkt	1.	–
8.	21 lutego	2021	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	112,5 m	110,5 m	267,1 pkt	3.	5,1 pkt	Tomasz Pilch
9.	5 marca	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	121,0 m	125,0 m	268,6 pkt	3.	25,5 pkt	Thomas Lackner
10.	4 lutego	2024	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	125,5 m	132,0 m	313,4 pkt	1.	–

Na przestrzeni swojej kariery, Maciej Kot wielokrotnie stawał na podium w indywidualnych konkursach Pucharu Kontynentalnego, co świadczy o jego wysokich umiejętnościach i determinacji.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan na 15 grudnia 2024

Źródło
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	29	7	5	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	83
Sezon 2008/2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
54	–	–	44	–	–	–	–	10	4	–	–	–	–	–	31	19	–	–	48	39	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	88
Sezon 2009/2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	45	–	–	13	5	–	–	2	16	42	–	–	–	–	2	6	17	23	41	63	52	–	–	–	–	302
Sezon 2010/2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
32	31	51	48	12	12	16	32	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	25	15	23	23	8	6	169
Sezon 2011/2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	5	8	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	77
Sezon 2014/2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	25	37	49	1	–	–	–	–	–	–	–	–	4	2	2	13	6	16	35	19	33	–	–	403
Sezon 2018/2019
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	23	16	39	9	4	6	–	–	142
Sezon 2019/2020
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	5	22	30	15	8	26	1	1	4	–	–	358
Sezon 2020/2021
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
9	4	5	–	–	6	17	28	14	12	19	–	–	7	3	30	6	7	9	435
Sezon 2021/2022
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	35	26	22	29	25	20	–	–	–	–	18	31	17	25	29	41	19	7	15	3	5	6	7	15	329
Sezon 2022/2023
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
30	30	21	10	21	19	41	14	25	35	17	–	–	19	22	–	–	29	22	18	21	29	8	18	21	210
Sezon 2023/2024
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	18	5	1	9	34	12	13	16	–	–	–	–	–	–	244
Sezon 2024/2025
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	16	8	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	47
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2008	15.
2009	26.
2010	20.
2011	55.
2015	3.
2019	35.
2020	23.
2021	19.
2022	20.
2023	7.
2024	26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1	6 lipca	2008	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	110,5 m	104,5 m	259,5 pkt	1	–
2	12 września	2015	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	113,0 m	114,0 m	266,9 pkt	2	8,6 pkt	Daniel-André Tande
3	13 września	2015	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	113,0 m	107,5 m	254,1 pkt	2	7,1 pkt	Daniel-André Tande
4	20 września	2015	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	105,0 m	94,5 m	245,5 pkt	3	2,2 pkt	Daniel-André Tande
5	4 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	130,5 m	257,9 pkt	3	2,6 pkt	Domen Prevc
6	14 sierpnia	2021	Frenštát pod Radhoštěm	Areal Horečky	K-95	HS-106	106,0 m	99,5 m	243,5 pkt	3	7,1 pkt	Mika Schwann
7	6 października	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	119,0 m	120,5 m	260,6 pkt	2	2,0 pkt	Pius Paschke

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Stan po zakończeniu Letniego Pucharu Kontynentalnego 2024

Źródło
2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
35	5	1									145
2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
			24	13			11	8	15	25	105
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
5	9	7	18	12									10	18	184
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
8	42									32
2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
5	dq							2	2	9	3	4	3	404
2019
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
4	5															95
2020
_	_	punkty
19	26	17
2021
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		5	3			29	31	18	17	27	24	145
2022
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		32	39	24	30	9	6	10	103
2023
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		5	5	5	18	2	6	10	294
2024
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
10	11					18	25	69
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2005/2006	219.
2006/2007	16.
2007/2008	39.
2008/2009	82.
2010/2011	76.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1	17 lutego	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	85,0 m	86,5 m	228,0 pkt	1	–
2	13 stycznia	2008	Lauscha	Marktiegelschanze	K-92	HS-102	98,5 m	99,0 m	254,5 pkt	2	16,5 pkt	Łukasz Rutkowski
3	20 grudnia	2008	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	89,5 m	96,0 m	237,5 pkt	3	4,0 pkt	Dawid Kubacki
4	8 stycznia	2011	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	92,0 m	91,0 m	233,0 pkt	2	1,5 pkt	Tomáš Zmoray

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Stan po zakończeniu sezonu 2023/2024.

Źródło
Sezon 2005/2006
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
													46	46						22	9
Sezon 2006/2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		dq								1	6				140
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
								3				5	2											125
Sezon 2008/2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
								3														60
Sezon 2010/2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
												2										–	80
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Dokument przedstawia aktualny stan po zakończeniu sezonu 2023/2024. Danych użyto do opracowania tego materiału, które są istotne dla analizy wyników zawodów skoków narciarskich.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Obiekt	Punkt K	HS	Typ konkursu	Skok 1	Skok 2	Łączna nota	Strata	Zwycięzca
23.	25 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	99,0 m	98,0 m	139,6 pkt	139,3 pkt	Robert Mateja
34.	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	73,0 m	–	82,5 pkt	167,0 pkt	Adam Małysz
4.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	122,5 m	126,0 m	241,8 pkt	23,6 pkt	Kamil Stoch
9.	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	119,5 m	121,5 m	228,8 pkt	44,9 pkt	Adam Małysz
3.	19 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.	84,5 m	87,0 m	904 pkt (233 pkt)	39,0 pkt	TS Wisła Zakopane
19.	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	79,0 m	84,0 m	210,5 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
23.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	98,5 m	92,5 m	123,8 pkt	107,6 pkt	Kamil Stoch
3.	26 marca	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	88,5 m	95,0 m	917,5 pkt (212 pkt)	56,0 pkt	KS Wisła Ustronianka
8.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	100,0 m	87,0 m	220,0 pkt	36,0 pkt	Adam Małysz
3.	18 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	105,5 m	97,5 m	953,0 (256,5 pkt)	26,3 pkt	TS Wisła Zakopane
18.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	88,5 m	93,0 m	206,0 pkt	52,5 pkt	Kamil Stoch
1.	24 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	126,5 m	122,0 m	1059,5 pkt (277,3 pkt)	–
9.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	110,5 m	124,5 m	216,5 pkt	69,4 pkt	Kamil Stoch
1.	26 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	128,0 m	128,5 m	987,5 pkt (261,2 pkt)	–
1.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	131,5 m	132,5 m	316,8 pkt	–
8.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,5 m	115,5 m	208,3 pkt	46,8 pkt	Piotr Żyła
6.	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,0 m	123,5 m	247,2 pkt	62,9 pkt	Kamil Stoch
1.	25 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	130,5 m	125,5 m	973,6 pkt (259,3 pkt)	–
1.	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	131,0 m	132,0 m	273,4 pkt	–
1.	23 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	105,5 m	137,0 m	962,6 pkt (224,5 pkt)	–
3.	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	139,0 m	264,7 pkt	8,7 pkt	Piotr Żyła
5.	26 grudnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,5 m	111,0 m	206,4 pkt	47,9 pkt	Stefan Hula
4.	26 grudnia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	126,5 m	120,5 m	281,5 pkt	49,5 pkt	Kamil Stoch
4.	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	124,5 m	–	147,0 pkt	9,3 pkt	Tomasz Pilch
9.	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	134,5 m	126,0 m	280,3 pkt	33,0 pkt	Kamil Stoch
8.	22 grudnia	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,0 m	114,5 m	239,6 pkt	60,6 pkt	Kamil Stoch

Wyniki skoków narciarskich wskazują na dużą konkurencję i wysoki poziom techniczny uczestników.

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2024. Opracowane na podstawie zebranych danych, które ukazują rozwój i osiągnięcia zawodników w letnich zmaganiach.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	10 października	2004	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	65,5 m	–	67,5 pkt	186,5 pkt	Adam Małysz
24.	16 października	2005	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	74,5 m	74,0 m	176,5 pkt	81,5 pkt	Adam Małysz
8.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	119,0 m	116,5 m	218,4 pkt	53,5 pkt	Adam Małysz
7.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	81,0 m	214,0 pkt	39,0 pkt	Adam Małysz
5.	27 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	118,5 m	125,0 m	235,8 pkt	42,8 pkt	Adam Małysz
3.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	118,5 m	121,0 m	899,1 pkt (246,6 pkt)	78,2 pkt	TS Wisła Zakopane
14.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	81,0 m	81,0 m	209,5 pkt	36,5 pkt	Adam Małysz
22.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	101,0 m	113,0 m	173,2 pkt	91,5 pkt	Adam Małysz
5.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	94,5 m	231,5 pkt	31,0 pkt	Adam Małysz
1.	24 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	99,00 m	98,5 m	966,5 pkt (245,0 pkt)	–	AZS Zakopane
3.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	131,0 m	120,0 m	249,3 pkt	28,8 pkt	Adam Małysz
4.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	128,0 m	116,5 m	236,1 pkt	17,3 pkt	Kamil Stoch
1.	2 września	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	129,0 m	127,5 m	255,7 pkt	–
5.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	100,5 m	100,0 m	260,5 pkt	6,0 pkt	Dawid Kubacki
2.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	129,5 m	256,1 pkt	7,7 pkt	Jan Ziobro
4.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	125,5 m	124,5 m	249,0 pkt	30,6 pkt	Kamil Stoch
1.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	129,0 m	120,5 m	926,5 pkt (246,6 pkt)	–	AZS Zakopane
4.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	99,0 m	245,5 pkt	30,5 pkt	Piotr Żyła
3.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	127,5 m	256,2 pkt	10,4 pkt	Dawid Kubacki
2.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	105,0 m	266,0 pkt	2,5 pkt	Dawid Kubacki
1.	10 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	107,0 m	96,0 m	960 pkt (257,5 pkt)	–
1.	8 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	131,5 m	129,5 m	292,4 pkt	–
1.	9 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,5 m	127,5 m	972,8 pkt (307,9 pkt)	–
7.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	123,5 m	131,5 m	273,5 pkt	47,1 pkt	Dawid Kubacki
1.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	91,5 m	–	499,8 pkt (129,2 pkt)	–
5.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	102,0 m	102,5 m	250,0 pkt	16,4 pkt	Piotr Żyła
5.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	95,5 m	97,5 m	252,7 pkt	10,0 pkt	Dawid Kubacki
2.	18 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	100,5 m	99,5 m	913,5 pkt (251,5 pkt)	125,0 pkt	WSS Wisła
9.	28 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	102,5 m	255,7 pkt	23,5 pkt	Piotr Żyła
3.	29 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	105,0 m	103,5 m	942,0 pkt (268,0 pkt)	49,0 pkt	WSS Wisła
12.	18 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	98,0 m	96,5 m	271,1 pkt	38,2 pkt	Dawid Kubacki
3.	19 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,0 m	102,0 m	900,7 pkt (229,4 pkt)	46,4 pkt	TS Wisła Zakopane
4.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-105	indywid.	98,0 m	100,5 m	280,7 pkt	16,9 pkt	Dawid Kubacki
3.	22 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-105	druż.	98,0 m	96,0 m	1038,1 pkt (301,4 pkt)	99,4 pkt	WSS Wisła
5.	18 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	102,0 m	94,5 m	250,7 pkt	23,5 pkt	Klemens Joniak
2.	19 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	105,0 m	103,0 m	959,5 pkt (264,5 pkt)	22,5 pkt	TS Wisła Zakopane

Wyniki letnich mistrzostw pokazują zróżnicowane umiejętności skoczków oraz ich przygotowanie do nadchodzącego sezonu zimowego, co ma istotne znaczenie dla ich przyszłych startów.

Rekordy skoczni

W poniższej sekcji przedstawiamy rekordy skoczni ustanowione przez Macieja Kota, które są dowodem jego osiągnięć w skokach narciarskich.

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi
20 lipca 2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	106,0 m	oficjalny, letni, LGP
12 lutego 2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	144,0 m	Rekord nieaktualny.

Życie prywatne

Maciej Kot jest młodszym bratem znanego skoczka – Jakuba, a także synem Rafała, który w przeszłości pełnił rolę fizjoterapeuty w polskiej reprezentacji w skokach. Jego rodzinna tradycja sportowa na pewno posiada duży wpływ na jego karierę.

W 2013 roku, Maciej stał się ambasadorem kampanii firmy Procter & Gamble, która nosiła tytuł „Dziękuję Ci, mamo…”. W ramach tego projektu wystąpił wspólnie ze swoją matką, Małgorzatą, co mogło być dla nich obojga niezapomnianym przeżyciem.

W dniu 18 maja 2019 roku, związał się małżeństwem z Agnieszką Lewkowicz, która jest trenerką personalną. Para jest szczęśliwymi rodzicami syna, Filipa, który przyszedł na świat w 2021 roku.

Odznaczenia

Maciej Kot, znany polski sportowiec, zdobył wiele prestiżowych nagród za swoje osiągnięcia. Wśród nich wyróżnia się złoty medal, który otrzymał od Polskiego Komitetu Olimpijskiego „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”.

W dniu 29 sierpnia 2019 roku, na mocy postanowienia prezydenta Andrzeja Dudy, uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie przyznano mu za wybitne osiągnięcia sportowe oraz zaangażowanie w propagowanie i krzewienie kultury fizycznej w Polsce.

---

Oceń: Maciej Kot

---