Władysław Oćwieja


Władysław Oćwieja, urodzony 21 września 1919 roku w Limanowej, był postacią niezwykle ważną w polskim środowisku muzycznym. Jako organista oraz dyrygent, jego talent i pasja do muzyki przyczyniły się do rozwoju kultury muzycznej w Polsce.

Jego życie zakończyło się tragicznie 29 lipca 1955 roku we Wrocławiu, gdzie pozostawił po sobie wiele wspomnień oraz muzycznych osiągnięć, które inspirują kolejne pokolenia artystów.

Życiorys

Władysław Oćwieja był synem Tomasza Oćwiei, który pracował dla PKP. Poszedł do szkoły podstawowej w Nowym Sączu, a następnie uczęszczał do Salezjańskiej Szkoły Organistowskiej w Przemyślu. Po zakończeniu nauki, Oćwieja wstąpił do konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, gdzie uczył się pod okiem Józefa Rubingera, uzyskując dyplom w 1939 roku. Zdobył również cenne umiejętności w zakresie kompozycji, które zdobywał u znanego kompozytora, Józefa Kofflera. Maturę zdał eksternistycznie w II Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Karola Szajnochy.

Podczas II wojny światowej przebywał w różnych rejonach Polski, w tym w terenach krakowskich, kieleckich oraz nowosądeckich. W tym okresie udzielał prywatnych lekcji gry na fortepianie oraz organach.

W 1945 roku rozpoczął pracę jako wykładowca w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. Rok później przeniósł się do Wrocławia, gdzie objął stanowisko organisty w katedrze św. Jana Chrzciciela. W latach 1946–1950 studiował muzykologię na Uniwersytecie Wrocławskim, pod kierunkiem profesora Hieronima Feichta.

Od 1949 do 1951 roku pełnił rolę dyrygenta chórów we wrocławskiej rozgłośni Polskiego Radia, gdzie prowadził transmitowane w radio recitale organowe. Równocześnie kierował budową organów w sali Polskiego Radia na Krzykach, co dodatkowo rozszerzyło jego działalność jako muzyka i pedagoga.


Oceń: Władysław Oćwieja

Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:19